کینوآ گیاه بومی کوه‌های آند در بولیوی، شیلی و پرو، بسیار خوش هضم و منبع غنی از پروتئین، آهن، فسفر، منیزیم، روی، ویتامین‌های ب۱، ب۲، ب۳، ب۶، ای، اسید فولیک و امگا۳ است. روش پختن کینوآ مشابه برنج است. در دهه‌ی اخیر کینوآ به عنوان جایگزین سالم‌تر و جذاب‌تر گندم در کشورهای غربی شناخته شده‌است.
کینوآ گلوتن ندارد و به سادگی هضم می‌شود. به دلیل داشتن مواد غذایی فراوان نسبت به حجم و حضم ساده، ناسا این محصول را به عنوان یکی از محصولات آزمایشی برای سفرهای بلند مدت فضایی در نظرگرفته است.
کینوآ سه گونه‌ی سفید، قرمز و سیاه دارد.کینوآ سفید بیشتر از بقیه در دسترس است و در واقع رنگی مایل به زرد دارد که به آن کینوآ طلایی هم گفته می‌شود.
در واقع همه انواع کینوآ دانه‌های یکسانی هستند و تفاوت کینوآ سفید، قرمز و سیاه از نظر مواد مغذی اندک است. ولی در طعم، بافت و زمان پخت متفاوت هستند.
کینوآ سفید ظریف‌ترین و سبک‌ترین بافت را دارد و بعد از پخت نرم‌تر از انواع دیگر کینوآ است.
کینوآ قرمز طعم شیرین‌تری دارد و بافت آن هنگام جویدن بیشتر حس می‌شود. برای تهیه سالاد سرد انتخاب بهتری است زیرا شکل خود را بعد از پخت حفظ می‌کند.
کینوآ سیاه عطر و طعم خاکی‌تری دارد و کمی شیرین مزه‌تر از کینوآ سفید است.
کینوآ پخته، که معمولاً به این صورت مصرف می‌شود، دارای ۷۲٪ آب، ۲۱٪ کربوهیدرات، ۴٪ پروتئین، ۲٪ چربی است
۱۰۰ گرم کینوآ پخته ۱۲۰ کالری دارد و منبع غنی منگنز و فسفر است (به ترتیب ۳۰٪ و ۲۰٪ نیاز روزانه) و همچنین شامل کمی فیبر غذایی (۱۰–۱۹٪ نیاز روزانه) و سایر مواد مغذی معدنی از جمله آهن، روی و منیزیم است.
منبع ویکی پدیا
